یادگاری۱۶ تیر ۱۳۹۵ توسط نازلی ابراهیمی با بدون دیدگاه شکوفهی ییلاقهای خنکآدمیزاد نباید احساساتی باشه وگرنه مثل من با دریافت همین دو سه خط می شینه عین ابر بهار اشک شوق می ریزه… بخشی از نامه یک دوست نادیده نوشته قبلیتغییرات رفتاری نوشته بعدیبارانی بر یک کولهپشتی قرمز
