رزومه نویسی و نوشتن نامه ی درخواست شغل تبدیل به شغل شده! یعنی شما وقتی در موتورهای جستجو ثبت نام می کنید که لیست شغلهای جدید رو هر هفته براتون بفرستن، ای میل هایی هم دریافت می کنید که بهتون می گن فلانی جان این رزومه تو برات شغل پیدا بکن نیست بیا یه پولی به ما بده برات خوشگلش کنیم (واقعا یکی نوشته بود بیوتیفول رزومه!) و تو اگر تعداد دفعات دعوت به مصاحبه ت توی یک ماه نسبت به قبل دو برابر نشد ما خودمون رایگان برات بازنویسیش می کنیم! از یکی شون پرسیدم خب اگر قبلش هیچ مصاحبه ای نداشتیم چی؟ صفر ضربدر دو؟ گفت نه یعنی ماهی یک مصاحبه حداقل… قیمت رزومه و نامه هم جداست البته، رزومه رو از دویست دلار دیدم تا هزار دلار و نامه (کاور لتر) دو برابر رزومه. چرا؟ چون کسی نمی ره این روزها رزومه شما رو بخونه ببینه چه کار کردی. اول نامه رو می خونن ببینن چطور خودت رو معرفی کردی و ارزش افزوده ایک ه برای شرکت میاری چی خواهد بود، اگر خوششون اومد نگاهی هم به سوابق کاری تو میندازن. اینطور نیست که طرف بره سوابق کاری تو رو با نیازهای شغل مورد نظر تطبیق بده و از خودش بپرسه این آدم به درد می خوره یا نه… باید خودت بنویسی که من با فلان سند و مدرک ادعا می کنم که به درد این شغل شما می خورم و ارزش افزوده حضور من هم فلان خواهد بود. اگر این مرحله اول رو رد کردی، یعنی بلد بودی توانمندیهای داشته و نداشته ت رو بزک دوزک کنی به خورد فرد بدی مجابش کنی که بره سراغ رزومه ت، بعد ممکنه مصاحبه هم دعوت بشی.
اینجاست که می گیم پرسونال برندینگ یا برند شخصی و نحوه ساختن اون و بلد بودن اینکه چطور خودت رو به بقیه معرفی کنی و چی بگی و چی نگی و چطور بگی و همه ی این ریزه کاری ها در نه فقط موفقیت، بلکه در زنده موندن آدم هم نقش بسزایی ایفا می کنه. بدون شغل و درآمد چطور باید تو این جنگل وحشی دووم آورد؟