نوشته ها در دسته بندی: مدیریت

محققان متوجه شدن که شادی در محل کار به این سه عامل بستگی داره:

۱. احساس کنی داری تفاوتی ایجاد می کنی (بود و نبودت متفاوته)
۲. ببینی که کاری که می کنی در راستای رسیدن به اهداف شخصی آینده تو هست
۳. روابط انسانی عالی داری

ما وقتی در کاری که انجام می دیم معنا و مفهوم و خلق ارزش افزوده رو می بینیم و درک می کنیم شادتر هستیم

همینطور هرچقدر ارزشهای حاکم بر محیط کار با ارزشهای شخصی ما همخوانی بیشتری داشته باشن و اهداف شخصی ما با اهداف کاری محل کار یکی باشن ما خوشحال تر خواهیم بود

سوم اینکه بر خلاف اینکه می گن با همکارهاتون دوست و رفیق نشید ما در محیط کار به گروه حمایتگر و دوستانه نیاز داریم. اگر روابط ما با همکارهامون مثبت باشه می تونیم از زمانی که با هم هستیم لذت ببریم و خوش بگذرونیم در کنار هم.

هدف، امید و دوستی سه کلید اصلی شادی در محیط کار هستند.

https://hbr.org/2017/10/take-this-quiz-to-figure-out-how-to-be-happier-at-work?utm_campaign=hbr&utm_source=facebook&utm_medium=social

لینک کوییز شادی

رزومه نویسی و نوشتن نامه ی درخواست شغل تبدیل به شغل شده! یعنی شما وقتی در موتورهای جستجو ثبت نام می کنید که لیست شغلهای جدید رو هر هفته براتون بفرستن، ای میل هایی هم دریافت می کنید که بهتون می گن فلانی جان این رزومه تو برات شغل پیدا بکن نیست بیا یه پولی به ما بده برات خوشگلش کنیم (واقعا یکی نوشته بود بیوتیفول رزومه!) و تو اگر تعداد دفعات دعوت به مصاحبه ت توی یک ماه نسبت به قبل دو برابر نشد ما خودمون رایگان برات بازنویسیش می کنیم! از یکی شون پرسیدم خب اگر قبلش هیچ مصاحبه ای نداشتیم چی؟ صفر ضربدر دو؟ گفت نه یعنی ماهی یک مصاحبه حداقل… قیمت رزومه و نامه هم جداست البته، رزومه رو از دویست دلار دیدم تا هزار دلار و نامه (کاور لتر) دو برابر رزومه. چرا؟ چون کسی نمی ره این روزها رزومه شما رو بخونه ببینه چه کار کردی. اول نامه رو می خونن ببینن چطور خودت رو معرفی کردی و ارزش افزوده ایک ه برای شرکت میاری چی خواهد بود، اگر خوششون اومد نگاهی هم به سوابق کاری تو میندازن. اینطور نیست که طرف بره سوابق کاری تو رو با نیازهای شغل مورد نظر تطبیق بده و از خودش بپرسه این آدم به درد می خوره یا نه… باید خودت بنویسی که من با فلان سند و مدرک ادعا می کنم که به درد این شغل شما می خورم و ارزش افزوده حضور من هم فلان خواهد بود. اگر این مرحله اول رو رد کردی، یعنی بلد بودی توانمندیهای داشته و نداشته ت رو بزک دوزک کنی به خورد فرد بدی مجابش کنی که بره سراغ رزومه ت، بعد ممکنه مصاحبه هم دعوت بشی.
اینجاست که می گیم پرسونال برندینگ یا برند شخصی و نحوه ساختن اون و بلد بودن اینکه چطور خودت رو به بقیه معرفی کنی و چی بگی و چی نگی و چطور بگی و همه ی این ریزه کاری ها در نه فقط موفقیت، بلکه در زنده موندن آدم هم نقش بسزایی ایفا می کنه. بدون شغل و درآمد چطور باید تو این جنگل وحشی دووم آورد؟

معمولا از من سوال می شه که آیا افراد در راه انداختن کسب و کار شخصی باید روی برند شخصی خودشون هم کار کنن یا خیر. در باور من هر کس که می خواد کسب و کاری راه بندازه، باید بدونه چه چیزی اون رو از یک فرد متوسط متمایز می کنه و در واقع چه چیزی در اون شخص و در کسب و کارش مخاطب رو به تامل و احترام وامی داره.

The personal brand of a startup founder should be done with an end goal in mind, that is to generate public interest toward the company and subsequently drive sales/investment. Realistically, this means that the founder’s personal brand can be measured through the startup’s revenue.

اگر می خواهید برند شخصی بسازید باید از ابتدا بدونید هدف غایی شما چیه (مشخصا هدف نهایی جلب توجه عموم مردم و فروش محصول یا خدمات هست). در واقع می شه گفت برند شخصی شما رو می شه از طریق میزان فروشتون ارزیابی کرد.

اینجا به پنج نکته در مورد برند شخصی اشاره می کنم:
اول:
وقتی به اپل فکر می کنید استیو جابز رو به خاطر میارید یا فیس بوک مارک زوکربرگ رو به خاطر شما میاره. این افراد و چهره ها به اون محصول یا برند وجهه انسانی بخشیدن. محصول و خدمات شما هم نیاز داره که وجهه انسانی خودش رو پیدا کنه و از این طریق مردم راحت تر با اون برند ارتباط انسانی برقرار می کنن و برند شناخته شده تر می شه.

دوم:
اول محصول یا خدمات رو تا یک جای قابل قبولی برسونید و توسعه بدید بعد شروع کنید روی برندسازی سرمایه گذاری کردن. اگر محصول شما به اندازه کافی خوب نباشه و نتونه انتظارات رو برآورده کنه برند شخصی شما آسیب می بینه و در درازمدت برای شما ضرر خواهد داشت.

سوم:
سیمون سینک می گه که مهمتر از اینکه بدونید “چه” و “چگونه” باید کاری رو انجام بدید باید حتما بدونید “چرا” دارید اون کار رو انجام می دید. دونستن چرا به شما کمک می کنه که داستان واقعی محصول خودتون رو بسازید و با مخاطب ارتباط واقعی برقرار کنید تا در ذهنشون “معنا”ی مورد نظر شما ساخته بشه و بدونن چه چیزی در مواقع سخت شما رو سرپا نگه می داره و مهمتر اینکه بر سر دوراهی ها بتونید بهترین تصمیم رو بگیرید.

چهارم:
مشهور شدن شما لزوما منجر به موفقیت شرکتتون نمی شه. بسیاری از افراد وقتی تا حدی مشهور می شن اینقدر مشغول ساختن برند شخصی می شن که کار کردن روی محصول و اهمیت فاکتورهایی که منجر به موفقیت کسب و کار می شن رو به کل از یاد می برن. کار کردن روی برند شخصی نباید منجر به رها کردن کسب و کار بشه، کار کردن روی کسب و کار در اولویت هست

پنجم:
تحقیقات نشون می دن نود و پنج درصد استارت آپ ها در پنج سال اول به وجود اومدنشون از بین می رن اما اگر خوب روی برند شخصی خودتون کار کرده باشید، برند شخصی شما برای همیشه با شما خواهد موند. احتمال اینکه کسب و کار شما هم شکست بخوره بسیار زیاده ولی اگر درسهایی که از شکستتون گرفتید یا عوامل منجر به شکست رو بتونید بنویسید و با دیگران در میون بذارید، به ساختن بهتر برند شخصی شما کمک زیادی خواهد کرد.

ترجمه آزاد از
https://www.techinasia.com/talk/5-lesson-personal-branding-startup-founder

نتیجه تحقیقات اخیر نشون می دن که رابطه هوش ریاضی یا “آی کیو” با میزان موفقیت در نقش های رهبری از نقطه ای به بعد شکل معکوس به خودش می گیره. یعنی اگر آی کیوی شما از یک حد مشخصی بالاتر باشه احتمالا رهبر خوبی نخواهید بود.
در این تحقیقات که سیصد و هفتاد و نه رهبر رده میانی در سی کشور اروپایی رو در بر گرفته، رهبران میانگین آی کیوی صد و یازده رو داشتن و علاوه بر تست آی کیو تست های شخصیت شناسی رو هم انجام دادن
لینک تست شخصیت شناسی
https://www.wonderlic.com/employee-selection/cognitive-ability-test/wonderlic-personnel-test/

همینطور از همکاران اونها خواسته شده که ابعاد مختلف رهبری و شیوه های رهبری رو در اونها ارزیابی کنن و گزارش بدن. نکته جالب اینکه زنها و رهبران سن بالاتر رهبران بهتری ارزیابی شدن. رابطه آی کیو و رهبری موثر هم مثبت خطی ارزیابی شده اما در نقطه صد و بیست نتایج شروع کردن به در جهت مخالف تغییر کردن و رابطه خطی منفی شکل گرفته. از آی کیوی صد و بیست و هشت به بالا رابطه کاملا منفی و مشخصی بین آی کیو و موثر بودن رهبری شکل گرفته. در واقع رهبران با آی کیوی بالاتر از صد و بیست و هشت ناموفق تر (غیرموثرتر) ارزیابی شدن. همچنین این رهبرها از شیوه های رهبری
transformational and instrumental
بسیار کمتر استفاده کردن.
دلیل این مساله البته چندان روشن نیست. رهبران با آی کیوی بالاتر لزوما آسیب رسان یا ناموفق نیستن ولی مشاهده شده که در انتخاب شیوه رهبری موثر با چالش های جدی تری روبرو هستند.
یکی از دلایل این موضوع شاید این باشه که افراد با آی کیوی بالاتر چندان در ارتباط موثر موفق نیستند و مثلا نمی تونن مسایل پیچیده رو به روشنی برای بقیه توضیح بدن (شاید چون برای خودشون بدیهی به نظر می رسه). یک دلیل دیگه ممکنه این باشه که نمی تونن متوجه بشن افراد با چه چالش هایی روبرو هستند و با اونها همدلی داشته باشند یا ممکنه به دلیل بسیار باهوش بودن غیراجتماعی و دور از دسترس به نظر برسن.

البته این تحقیقات به مدیران اجازه نمی ده که آی کیو رو یکی از معیارهای انتخاب رهبران سازمانی در نظر بگیرن چون خاطرنشان می کنه که آی کیوی زیردستان مدیر هم در موثر بودن اون تاثیرگذاره و خب زیاد نگران آی کیوی بالا یا پایین خودتون نباشید. مسائل مرتبط با انسان همیشه یه اما اگری در انتها دارن و به نظرم قسمت اعظم جذابیتشون هم در همینه که در اکثر موارد دو ضربدر دو چهار نمی شه…

ترجمه آزاد از:

https://www.weforum.org/agenda/2017/11/being-too-intelligent-can-make-you-a-less-effective-leader/

رهبران باهوش (آی کیوی بیشتر از صد و بیست) بازده کاری بالاتری دارند ولی کارمندهاشون کمتر دوستشون دارن چون راهکارهای پیچیده ای ارائه می کنند که به آسانی پیاده سازی نمی شود و کمتر معقول به نظر می رسد و افراد حس نزدیکی با این افراد نمی کنند.

https://www.scientificamerican.com/article/why-people-dislike-really-smart-leaders/?utm_source=pocket&utm_medium=email&utm_campaign=pockethits